Üç gün üç gece yas tuttu suçsuz adam
Üç ölü ağaç şahit oldu bu cılız karanlığa
Birisi ayakta durmakta zorlandı gördükçe
Öbürü yazıya döktü ibret alınsın insanlarca diye
Sonuncusu da susmakla yetindi sadece
İzledi yüreğine bir kalem ucu misali saplanan acıyı
O adamın haklılığı yalnızlığında eridi
Zulümle kazananların vicdanı ise bize emanetti
Güldüğü için iyi sandılar masum adamı günlerce
Hiç sormaya yeltenmediler, o da anlatmadı
Bir yerde herkesin duygularını yük edinen biri
Diğer tarafta bencil ve mutluydu saf kötülük
O saf kötülüğü yenmeye çalışırken şaşırdı
Diğer iyilerin kötülüğü güçlendirmesine tanık oldu
Ondan sonra yalnızlığı daha da benimsedi
Şimdi dört masum var şehrin bu yakasında
Ölmeye niyetli o adam ve çoktan ölmüş o üç ağaç
Ey güneş! Bir an önce doğup aydınlat burayı da
İlham ver iyiliklere zar zor aşılırken dağdaki yamaç