Yine sabahın seherinde
yine yollardayım.
Yine su kaynatmaya başlıyor yüreğim.
Gün parlatsa da gözlerimi
okyanusun dibinde nefesim
Hayat sudan başlar derler ya
yaşandıkça neden hala temiz bu sular.
Neden yıkık bir tünel gibi bedenim.
Neden bir lokma ısırıp duruyor dilimi.
Neden ruhum bedenime gurbet el gibi..


Dua çarkının rüzgarında
yinelenip dursa da tekrarlanan sözlerim
Ekmeğimi göz yaşıma banıp
yüreğimdeki sıcakla bütünleşiyorum
Günahları toplayıp tütün tarlasından
yaşarken ödenmiş ölümlere inat
Düşmeyeceğim diyorum
düşmeyeceğim suskunluğun tuzaklarına.
Endülüs esmerliğinde bir çayın
demine karışıp
Kurnaz kelimeleri rehin alıyorum.
Acımasız bir umutla
biçimleniyor yazdıklarım.
,

Baygın mavi yelden bir gömlekle
arkası kuşlu bir aynaya dalıyorum.
Ezan çiçekleri filiz veriyor
akşam olmadan..
Döşümün sol kafesinde,
ritmik bir volkan oluşuyor
Doyamıyorum susuzluğa
Tanrımla paylaştığım sağanakta.
Dudağımda en yorulmaz gezgin
söz ile ses arasında.avuçlarımda.
Sıfır zamana kaydını yaptırırken bir fotoğraf
Kaldırıyorum geceyi
gök yüzünden yıldızlar düşüyor odama..
Dört duvarı yaz ediyor bahar gülüşlerim
güzellikler yıkanıyor gözlerimin aynasında.
Tamamlanınca eksik kalsa da bir şeyler
Mucizem tekrarın tekrarsız oluşunda
yalın ayak dokundukça toprağa..!


Ferdaca