Koru kendini abim

bu zaman bildiğin gibi değil devran başka
demedi deme abim
karışma elin avantasına lavantasına
dön sırtını yoluna gidiver sen

say ki gece bir mezarlıktan geçiyorsun
ürpersen de bir ıslık çal kendi duyacağın kadar

yanar dağ patlaması gibi
bir tuhaf mecrada akıyor zamanlar
lavları alev alev akıyor ovaya köye şehire
ne ot ne gül çiçek taşı toprağı eritiyor

karışma itin çakalın kavgasına şahit olma
ola ki gördün sorarlar
duymadım görmedim bilmiyorum
hastaydım o gün yoktum bul bir bahane

yolun kesip sakalını okşayan olursa
çekme saçını sakalını atıver bir sakal
başım gözüm sadakası deyip geçiver
koru kendini güzel abim

hak mak din iman adalet diye bağırma
o masanın dört ayağının dördü de kırık
bu kırkların kırığı çıkığı bitmez
dönüp senin kemiklerini kırarlar

hani söz var ya abim aslanı kediye boğdurmak
öyle bile değil inan
bite pireye ısırtıp karıncaya ezdirtirler
kendini koru güzel abim

hani usta demiş ya ’Ejderha olsan kar etmez’
kar etmiyor güzel abim

Ahmet Coşkun