’ay-madı ki gün
Derin bir yırtık olup
umudu boşaltıp
acıyı doldurdu yüreğimize..!

Yaşam ve evren varoldukça
Yüz metreyi
Hep koşacak birileri
Umudun
Gülümseyen bayrağı
Geçecek elden ele..

Gücün iblisi küçüldükçe yengilerinde
Bizler daha bir asi ve kararlı
Milyon kere büyüyeceğiz
Çeliğin aldığı su gibi,
Güçlenip çoğalacağız
Yenilgilerimizde..!

Zalimden
Zulmedenden
Merhamet umulmuş,
Ölüme yiğitçe selam durulmuş..

Heyhat
Mantık "PUS"landırılıp
Bulanıklaştırılınca
Devran puşt olmuş
Herşeye rağmen
Zorbalığa ve zulme inat
"Diren(ebil)me" nin
"Doğru"nun üstü örtülmüş..

Kendimizi değil de
Düşmanı eksiltmenin
Defteri dürülmüş..

Ah yüreğimde kaldıramadığım
Lanet olası bir ağırlık
Boşlukları
Dip yapmış bir yastayım
Yastayım
Yastayım..

Temennim bu son olsun ,
"Bedenini açlığa yatırıp ölmek"
Uğramasın asla
Hiç bir cesur yüreğe..

Salt direnmek
Çok ve çoğul direnmek
Hep direnmek
Rehber olsun size,
Umu’m
Mavi umudum
İpi kopan uçurtma gibi
Çakılıp
Düşse de yere
Lakin yer nere?
Gök nere?
Sen
Dizlerinin üstüne
Bir daha inatla dikil hele.!

Selam olsun oy
Canını
Kızıl bir gelincik gibi
Tarihe onurla gömenlere
Aşkolsun sizlere..!

Davet edildiğimiz yere,
yürek dolusu bir "MERHABA"yla
icabet etmek düşer bize...
28:08:2020