23
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2346
Okunma

Fransa’nın ’’kaldırım serçesi’’ Edith Piaf’a ithaf edilmiş şiirdir... kalabalığın içinde yalnız kalmış, hüzünlü bir hayat öyküsüydü onun ki... 47 yaşında gözlerini sonsuza dek kapattğıında, acıların hırpaladığı bedeni 80 yaşında gibiydi... ama sesi hiç bir darbede yara almadı ve bu güçlü silahını ölene dek başarı ile kullandı...
_______________________Edith Piaf için...
sabaha az vakit kalmıştı
ve güneş soğuk bir düşten uyandıracaktı
bir serçenin tedirgin soluğunda hissetti
acıyı ta derinden
ve her tedirgin kanat çırpışı
aynı yerde soluksuz bıraktı onu,
gidecek hiç bir yer yoktu ve
her yol yalnızlığa çıkıyordu...
ki doğuştan hissetti yüreğinde
yalnızlığın bestesini
yığınların alkışlarıyla besledi, büyüttü
sabahı az vakit geçmişti
ve güneş selam durmuştu dünyaya
yarım kalmış bir beste takılmıştı gagasına
ve bir keman eşlik ediyordu şarkısına;
ince bir sızı işlenir şimdi yüreğe
ve ilişir usulca yanıbaşına
güneş de biliyordu aslında
her sabah yeni bir yalnızlığı uyandırırdığını
ki yüreğinde besleyip büyüttüğü
o koca sevdanın yokluğu
koskoca bir oyuktu.
geceye az vakit kaldı
şimdilik hoşçakal yalnızlığım
Ufuk Bayraktar
19.07.2008, Bitlis