Gün geçer nasılsa tasalanma sakın
El değmeli güne, siz de bir anlam katın
Bırakın hesabını bitmeyecektir geçmişin
Ne ileridesiniz, ne de geçmişte,bugüne bakın.

Doldurun hepsini size eza eden şeyleri
Tutun elinizde sıkıca, sizi var edenleri
Açacaksa bir tebessüm, bu en naifi, güzeli
Somurtan simalardan doğmaz sabah güneşi.

Ne anlamı var güzelliğin, yaşın ve cinsiyetin
Gönül zenginliği hastır asıl, onu edinin
Küçücük şeylerde boğulanla nasıl yürünür
istikamet verenler, şerde de hayrı görür.

Nasıl bakmasını halen öğrenmeyenden
Geçen yıllar da sorar hesap, azap ki yürekten
Olmayanı oldurmak değil bu, olanla yaşamak
Yaradılanı sevmek ki o, adıysa yaşamak.

Dinleyen kulak ne güzel, kendi iç sesini de
İnsanın safı,temizi görür çölde açan gülü
Kalıplara sarılanlar, yaşarlar cehennem gibi günü
Akışına bırakmalı hayatı, yaşasın şu gönül gözü.

Etmem tasa, kırmam, kızmam, çekiştirmem
Hataların fırsat bilip, kimseye eza çektiremem
Değişmesi gereken bu, öfkeme destur veremem
Kırmadan şu yürekleri, anlamak için de dinlerim
Anlatırım kendimi de asla gururla gezemem
Öfkemi atarım denize, sabırsa tam da bana göre
Gelecek ne getirir,ne götürür bunu bilemem
Takdiri ilahiye eğilir baş; şükür, tevekkül ederim.