Herkesin bir umudu
bir savaşı
bir de kaybedişi vardır.
tam da o anda.
Yüreğinin ortasında bir depremi
ayraç gibi ayırır sözcükler
Yaratmanın sessiz çığlığı ile
ışık olur ses olur nefes olur duygular
Düşlerini umutlarını koyarsın üstüne
hüzün sevinç çığlıklarını kavgalarını
savaşsız bir dünyayı
kadınları haklarını haksızlıkları
Bakırköy’de düşünen adamı
aşkları aşıkları ayrılıkları
dar ağacında fidanları
anaları babaları çocukları
Vatanı milleti bayrağını Ata’nı
şehit düşenleri
dini imanı peygamberi
Bazen Afrika’da bir zenciyi
Zonguldak’ta bir maden işçisini
caddelerde pankart açan direnişçiyi
duvarına çentik atan kader mahkumunu
boyacı bir çocuğu
kabuğunu çatlatan tohumu
karı yağmuru doluyu
acımasızlıklarla dolu yollarda
bir çiçeğin güzelliğini
gülün dikenini
inatçı bir savaşçı gibi geceye direnmeyi
bir şiirin tutsaklığında yok olmayı
içinde yanıp sönen yıldızlarda
gerçekle düşün sana kazandırdıklarını
yazmanın güzelliği ile
yüreğinde açan baharı
maddi değerlerin hiçlik kazanıp
bir dilim ekmek ve çay ile
doyuma ulaşmayı
Bazen de gözden akıtmaktı
tüm yaşanmışlıkları
kısacası zor olsa da
yazmak yaşamaktı..!

*
Ferdaca