Döndüm gecenin karasına.
Artık kimse kıramaz beni.
O kül gibi o deniz o sessiz kız.
Sandala binip gitti.



Günün gecesi AŞTİ’ye gittim.
Bu arada bir tane bile arkadaşım olmadığım fark ettim.
Son kez bu şehri görüyor gibi hissediyordum.
Bu griliği, soğukluğu tutumlu baba izlenimli şehir.



Ailemin yanına düzelmeye gitmek...
Kendime gelmek en mantıklısıydı.
Daha doğrusu başka seçeneğim yoktu.
Bir ayrılık neden güzel olsun ki ?



Yine de bir şey olursa ara...
Bana çok kızgınsın biliyorum.
Güzel geçiyor mu günlerin, alıştın mı işine?
Çok sevmek hep başa bela.



Seninle yaşadıklarım hafızamda hep gri renkte nedense.
Seninle yaşadıklarımı yaşayamam zannetmiştim.
Bir daha bu kadar çok sevemem sanmıştım.
En önemlisi sevilemeyeceğimden ölesiye korktum.



Sevildim mi bilmiyorum ?



Hakkari 30 ÇUKURCA