Onu kendime düşman olarak görüyordum.
Misafir gelecekmiş, eve şarap alıyoruz.
O salatayı yapacakmış, ben makarnayı.
Aşk maşk değil yani bu, sanırım o hırs denilen şey.

Şuna bak...
Biraz çekilse de ben de görsem,
Bulutu,
Güneşi,
Tane tane yağan yağmuru,
Portakal ağaçları,
Ankara’yı...
Burada ölüp gitsem ne havalı olurum yalnız var ya,



Göz göze geldik böyle,
Onun kalbinin bir pamuk şeker kadar tatlı ve pembe olduğuna inanıyordum.
"üzülme kızım" diye beni teselli etmesini...
Eve geldiğimde ölmek istedim.


sahi seviyor muyum ben acaba diye.
Sevmesem neden affedeyim diyorum.
mese­la kamımın içinde kelebekler var ama hepsi ölü.
En arka sıradan hep onu izliyorum böyle.
hayal kuruyorum la.

Saçlarımı düzeltmeye çalışıyorum.
Kırmızı rujumu sürüyorum.
Benimle belki uzun konuşur diye bekliyorum.
Kurduğum hayaller,
Oyunlar,
Bisikletim,
Muhabbet kuşum maviş...
Sahi ona ne olmuştu ?
Ölmüştü galiba babam söyleyemedi bana...

çocukluk hatırlarım yağ­murda kalan hastalıklı yavru kediler geliyor gözümün önüne.
Öyle bir şeyim ben de işte.



Hakkari Çukurca 30