Derdi dünya olan insan
Dünya kadar dert edinir
Olur hırsının kölesi
Huzûr bilmez hep didinir.

Ey dünya delisi insan
Dünya seni dert mi eder
Bir gün yersin tekmesini
Tüm emekler boşa gider.

Ticareti para sanan
Gece gündüz hep koşturur
Kasalar dolup taşsa da
Kâr hanesi hep boş durur.

Akılsız, çelimsiz insan
Taşır sırtında dünyayı
Sıkıştığı her köşede
Nefsine verir sus payı.

Ey aç gözlü gâfil insan
Bu kadar mülk seni ezer
Bu dünyaya kalleş derler
Gün gelir seni de çizer.

Derdi mal-mülk olan insan
Kanaat yurdunu bilmez
İnfâk, zekât ve tevekkül
Belki aklına hiç gelmez.

Ey servet düşkünü insan
Bu dünya çok Karûn gördü
Peşinden koştuğun dünya
Nice defterleri dürdü.

Servet, şehvet, şöhret, kudret
Bu dünyanın balık yemi
Takılırsan oltalara
Gark olur sulara gemi.

Derdi dünya olan insan
Nefsini edinir ilâh
Biner çıplak küheylâna
Son kelâmı olur eyvâh.

Ey dünyaya meftûn insan
Bırak onu yol bitmeden
At boynundan o sicimi
Seni de infâz etmeden.

İdris Esen, Ekim 2017, Erenköy