O gündü,
Hedefin sanki ortasındaki gibi
Eylül’ ün on ikisi
Akşam esintilerinde bir ürperti
Bir sonbahar huzursuzluğu
Sakladığım düşlerim
Yüreğimde sevdalar
Yalnızlığı paylaşan hayatla
Hep hırpalandılar...
Dışarısı çok soğuk ve ıssız
Hafiften esen rüzgarın
Uğultusu titretiyor iliklerimi
Gözlerimden irkilen buğulu
Bir küçük pencereden bakınıp
Ne tarafa dönsem
Demir kapıların sürgüsü açılacak diye,
Umutlarıma bir güneş tesellisi..

Zaman...
Bir anlık hayal oldu
Sesli ağıtlar,çığlıklarım
Karanfil kokularına hasret
Birer,birer düşer ömrümden.
Tel örgüler,prangalar
Yalnız yatağım,
Taş duvarlar sessiz.
Güneş,ve
Gökyüzü bir avuç kadar.
En çok da,bahar kokulu
Gençliğimizi saklayan
Geniş yapraklı dut ağacının,
Bir bir sürgüne gider gibi
Kaldırımlarına düşmüş
Dökülen,sarı yapraklarında
Senin sokaklarına sinmiş
Haykırışlarım vardı...