Tuvaldeki renk cümbüşüne yabancıydı şair
Duygusal zamanlardaki tek dostu kalemiydi
Tuval ile fırça olacaktı bu kez ona dost
Çünkü çizmeye kararlıydı huzurun resmini

Manzarayı bulmak için kurcaladı aklını,
Ve birden belirdi o muhteşem tablo gözüne
Tutku ve heyecanla aldı fırçayı eline
iştahla karıştırdı tüm renkleri birbirine

Ve ilk darbe tuvale, sonra ikinci bir darbe
Her vuruşta farklı bir renk, farklı desen, farklı ton
Siyah ve beyaz, mavi ve turuncu, sarı ve mor
Ahenkle karıştırdı zıt renkleri birbirine

Kapadı gözünü, derinden bir nefes alarak
Fırçayla son kez vurdu tuvale gözü kapalı
Yavaşça baktı göz kapaklarının ardı sıra
Uzun uzun seyretti çizdiği o güzel resmi

Doyasıya seyretti huzuru Sultanahmet’te
İzledi huzur ve mutluluğu, iki gencin çehresinde
Gençler ki sadık birbirlerine son nefese dek
Gözleri mamur, elleri kenetli birbirine

Öylece masum oturmuşlar bankın üzerinde
Zaman durmuş, kımıldamaz olmuş tek yaprak dahi
Hareket eden sadece kalp atışları göğüslerinde
İşte tuvaldeki huzur ve mutluluğun resmi...

Nazlı Çelebi