0
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
835
Okunma
yokluğumun eli ayağı
boğazını tırmalamıyorsa
varlığım tabureni
altından çeker
hiç edilmiş bir içlik
eğreti bir gömlek
gibi dökülür
içten içe bir dönüş
yalnızlığın sıcak nefesi
karşılar aynaların
somut fazında
bir vedadır
soyuta indirgenmiş
elveda
eyvallahlar çeken
sabrın tesbihiydi
taneleri imamesine
boş ol boş ol
diye diye
tek tek
saçıldı
soyuttu sevda
hiç dokunulmamış
somuttu veda
bir hiçe sığdırılmış
eyvallahlarca
hiç yazıldı
eyvallah okundu
birazda dokundu
Sibel Karagöz
5.0
100% (7)
