istanbul’dayım
bana sevdirdiğin şehirde...
ne kadar güzel olabiliyorsa sensiz
o kadar güzel bir kumsalın tam ortasına oturuyorum
karşı kıyının iki ışığı var görünürde
ve iki yalancı yakamoz oluyorlar
vurdukça ışıltıları denize...

istanbul’dayım
senden sonra dudağımdaki titremeyle
içimde can çekişen şehirde...
vakti geceye kaçmış bir günün tam içinden geçiyorum
etrafta insanların fısıldamaları var
işten eve dönen insanların ayak sesleri
mutlu bakışlarla arkasından el sallanan sevgililer...
hiç birine aldırmıyorum...
içimdeki suyun yatağını değiştirmeden
acımı çekerek
herşeyin tam ortasından geçip gidiyorum...

istanbu’ldayım
senden sonra herşeyini mühürlediğim şehirde...
gözlerimi kapatıp düşüyorum eski istanbul’un tam ortasına
uçurumun kenarında ki gelincik dalını görüyorum
seni görüyorum
tutunuyorum.

gözlerimi bir daha açmıyorum...

DELİ SAÇMASI