İnsan ömrü bir talazlı mevsimdir
Bahar da bu kış da böyle
Öldüğüm
Hatırası iki sözdür resimdir
Gerçek de bu düş de böyle
Öldüğüm

Aşka düşen panzehrini bulmuştur
Ağlamıştır
Saçlarını yolmuştur
Seven gönül buhran ile dolmuştur
Akıl da bu baş da böyle
Öldüğüm

Yokluğunda dam başıma yıkılır
Sol böğrüme bir sustalı çakılır
Bildiğin su boğazıma takılır
Ekmek de bu aş da böyle
Öldüğüm

Lamba sönük yatak soğuk kör kuyu
Seni duyar seni görür beş duyu
Sarı saçlar haram eder uykuyu
Uğraş da bu iş de böyle
Öldüğüm

Bu fakirin beden mülkü köyündür
Fırtınada limanındır koyundur
Endam eyle mest olduğu boyundur
Gerdan da bu döş de böyle
Öldüğüm

Dudakların bir efsunlu şaraptır
Zerresiyle izan yurdum haraptır
İki gözün bir hülyalı seraptır
Kirpik de bu kaş da böyle
Öldüğüm

Âşık boynu gülden nazik organdır
Oynaştığı yağlı iptir urgandır
Genç ölüye yâr yazması yorgandır
Toprak da bu taş da böyle
Öldüğüm