Yoksun Sen
Gövdem dikiş tutmuyor
acıyan ve acıtan bir ten oldukça
Ciğara sarıyor sessizliğim usulca
ciğerlerime kadar doluyor yalnızlık.
Yorgun bir sokak lambası gibi
duruyorum odamın ortasında.
Sökülen bir cep kadar boş kafam
yetmiyor ölmek bile unutmaya.
Döndüğüm her köşe
baktığım her yer Sen kokuyor
Issız bir türkü değdikçe dudağıma.



Yoksun Sen
Yavru bir serçe dokunuyor kanadıyla
ürperiyor içim
Bağışlanmaz bir günah gibi
bakıyor yüzüme temmuz akşamında..
Beş parasız ama
temiz ve berrak
ana kokusu gibi kırk yıllık
sevgimi örtüyorum üzerine
Artık yalnızım diyebilir rahatça
seveni var oldukça.


Yoksun Sen
Özlemek diyorum
özlemeyi bilir mi kuşlar sevgilim.
Gece ile gündüzün sarmaş dolaş olduğu
alaca karanlıkta..
Olabilir mi bekleyişlerin aşığı
Canıyla tartabilir mi gülüşlerini
Diyebilir mi
bir elim Sende bir elim gelecekte
sayarken yelkovanlar nefesini.



Yoksun Sen
Kim bilir yağmur da yağar birazdan.
Müebbet yemiş gözlerden
özgürlük ç/ağlar sağır taşlara
Gecenin intihar saati
Şiddetli baş ağrısı
ıssızlık nöbetleri
Bir şiir bırakıyorum avucuma
Örtün tabutumun üstüne deli gömleğini
Her sabah yeniden
acı çekmek öldürmekse kendini..!




Ferdaca