Seferi var gönlümün
Yanmış yıkılmış sonsuza doğru
Bu seferki uzun upuzun
Sonu kördüğüm kötürüm

Ne yapsam söz geçiremiyorum
Nefesi kesilen ruhuma
Kirpigimden dökülen yapraklara
Sararmış dağılmış gözleri kapalı
Elini ayağını çeken sevdana bağımlı

Ne sen o eski bulut gözlüm
Ned e ben gözlerinden yağan yağmur tanesi
Ayak seslerin çığlık çığlığa bayım
Dilimde çırpınıyor ayrılığın itiraz sesleri

Indirsem diyorum
Gözlerimdeki kara çarşafı bayım
Ne olduğunu anlamadan
Farkına varmadan
İçimi kaplayan bir çığ gibi büyüyorsun

Sensizlik
Aramızda bir felaket
Kırılıp dökülen bütün anılar birer afet
Kopsada kıyamet
Aldırmaksızın
Sen diye topladığım hüzünlerime sarılıyorum

Nasıl bir sevda bu bayım
Ellerine çakılıyor ellerim
O nasıl bir bakıştı
Biraz koklasam
Dalından kopacak gibiydiler

Belki bir umut bayım
Saatleri yatağın
Geceleri yastığın
Denizleri yorganın
Kumsalları takvim yaprağı yaptım

Evet bayım
Her şeye rağmen
Biz olalım diye
Yarım kalan bu aşkı
Uçurumdan iterken
Komada yüreğim
Seni sayıklıyor

Remziye Çelik

14/07 2020