Bu gece sessiz sirenler çalacak,
Ömrümün ilk baharında,
Saygı duruşu yok mu aşkın bir kuruşuna.

Sevgiye ne denli yakışır bir melek,
Bir çocuk çığlığı gibi annesine göre,
Satırların arası gibi şiir için,
Ya da vefasıdır yolda kalmış bir bedevinin.

Bitmek gerekir artık bu aşk,
İçten içe gönlü yaralar, susturmak gerekir.

Bir gün gelecek belki, beyaz bir kefen,
İşte o zaman belki güler yüzlü açar çiçek.
Eğer tebessüm ederse ölürken birileri,
Kalbinde olan, şifadır açtığı yaraya belki.

Ya da yârin elinden okumak gerek bazılarını,
Nârin elinden toprak atarken üstüne üstüne.

Tek nefes ömrün kalmış, efkar soluyorsun,
Yolunu kaybetmişsin yolsuza soruyorsun.
Koruyorsun ya hani evladını her kötüden,
Korkuyorum, ellerimden aldılar sanki seni.

Belki bir ihanet gerekti bana,
Sen sümbül uzattın, bülbül gibi aşka,
Hani diyordum ya günahsız olur melekler,
İşte bu yüzden gidemedim belki de,
Bilirsin birine yıkmak lazım bu günahı.