Gönlümün diliydin, seni benden aldılar, diriydin...
Sen tavafıma şaft, üstadıma piriydin,
Yâr kim idin sen, yokluğun çığ gibiydi,
Varlığın serindi, şimdi hükmen gidiyorsun...

Sana kızmıyorum, ama anla sızlıyorum...
Kimileri aşka bir başka bakar,
Yaş değerleri, uğraş değerleri, ulaşmak falan,
Ha! bir de taş değerleri var o genelde bana değerdi...

Sen fikrime ince gül, hasretimle yanan gönül,
Şarkılarda kalmış yaramız bir de, unutma.
Umutlar, yolcu için araçtır sonuç değil...

Ne gerek vardı ki söz kalemi çekmene,
Kiraz dudakları ruj pisletirmiş aslında,
Hani diyorum ki el âleme maskara etmeseydin...

Seni bırakmam, çünkü hiç kazanamadım,
Ama kaybetmedim de, ne seni ne de evinin yolunu,
İsterdim birisi tutsa kolumu, dese ki;
"Pardon, siz miydiniz o şiirleri kan kırmızı olan?"
Kalbime batırıyordum, mürekkep yalan dolan...

Aşık der ki; "Beyhude gezdim..."
Cemal için sürgün sayılırdı sensizlik,
Yahu bir de Süreya açık çay içiyordu.
Ben diyorum ki, aşk kimsesiz güzel,
"Ne kalp kırabilir, ne dil üzer..."

Temeli sağlam seversen gel, yoksa bertaraf,
Modern çağdayız, aşk sanılıyor her taraf...

Âhar