1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
561
Okunma
Sen sahra çölünde açan papatya,
Ben kuraklıkla imtihan oluyorum.
Avcunda saklarken nedameti,
Ben gülüşündeki cennette kayboluyorum...
En değerli tablosun sen, kayıplar müzesinde,
Sükutunla sanatsın sen, çığlıklar korosunda,
Kaşını çattın ya bana, yangın çıktı can evimde,
Senle kavuşuyorduk Berzah aleminde...
Seni tahayyül edemedi hiçbir ressam,
Ben adını söyleyemedim satırlarıma,
Sen değerlenince, edebiyat borsası batmış,
Doktor desen şifayı kapmış...
Öyle derinlere bakıyorsun ya fotoğrafta,
Yüzüme haykırıyor veda mektupları.
Seni koparamadım dalında güzelsin,
Seviyorum sevmiyorsun papatya...
5.0
100% (3)
Cevap Yaz