Amcalarım, dayılarım,
Uzaktan geldim, yorgunum ve açım.
İki gündür geçmedi tek lokma boğazımdan;
Ama düştü yolum dün gece bir parka,
İçtim çimleri sulayan fıskiyeden kana kana;
Şükür, susuz değilim en azından.
Sonra kıvrılıverdim oradaki bir banka,
Nasıl uyunursa tahta üstünde,
Öyle uyudum işte, sabaha kadar döne döne…
Biraz da uykusuzum galiba…

Yitirince annemi
Beklemedim kovulmayı…
Aldım başımı, vurdum gurbete.
Saymadım kaç sene oldu evden çıkalı…
Gördüm epey çehre,
Tanıdım tilkiyi, aslanı, çakalı,
Dönmedim bir daha doğduğum şehre.
Bilmiyorum olur muydu,
Üç gün sonra bir başka kadınla evlenen o adam;
Olur muydu yine benim babam.
Ama ben onu reddettim,
Yani hem öksüzüm şimdi, hem yetim…

Boşa yormayın kendinizi ağabeylerim,
Aklımı çelmeden bu dilencilik,
Sizden önce kendim ettim kendime nasihat.
Bu cuma vakti, gururuma inat,
Çok olur deyip hayır hasenat
Serdim caminin girişine mendilimi,
İster atın üç beş kuruş, gözyaşımı silin,
İster alın bu mendili burnunuzu silin.

Bakmayın öyle ağabeylerim,
Üstüme başıma, bakmayın yaşıma;
Kalsam da çaresiz, dilenemem ben!
Öyle şeytan görmüş gibi korkup ürkmeyin lütfen,
Vallahi temizdir mazim,
Şu şadırvanın mermerinden,çeşmesinden de temiz…
Hiç kan dökmedim, kan emmedim,
Ve etmedim hiç kansızlık.
Nasıl kirleneyim ki,
Ekmek elden, su gölden,
Geçinip gidiyoruz sayenizde, tek derdim var yalnızlık…

Aldanmayın avuç açtığıma,
Kandırmam ben kimseyi,
Asla duymayacaksınız size yalvaran sesimi.
Çünkü ağlıyorum kaderime için için,
Ve değilim şimdi avlusunda camiinin,
Yüz sürmekteyim mihraba,
Açılan ellerim size değil Allah’a!
Geldim af dilenmek için,
Aslında camiinin avlusuna ben…

Necip Zeybek

"Bir Garip Dilenci "aslında tek şiir olup dört bölümden oluşmaktadır.Kimsesiz çocukların dramı ve toplumun bu çocuklara tepkisi anlatan öyküsel bir şiirdir.