Doğulduğun vakit anandan,
Dizilir hayatın önüne
Birer birer.
Domino taşları misali,
Hepsi dik hepsi mağrur.
Hepsi sıralı.

Birinci gün.
Sen süt içerken
Ananın memesinden
Düşer biri.
Sen farkında olmazsın

Ertesi gün, biri daha
Sonra düşmeye başlarlar birer birer,
Emekliyor, konuşuyor, yürürken.
Bazen hızlı pat pat pat,
Bazen yavaş, tik tok, tik tok.
Ama düşer bir ahenkle
Geceler sabaha devrildikçe
Mütemadiyen.

Usul usul büyürsün,
Çocukluğun,
Gençliğin geçer
Mutlu olduğunda yavaş
Mutsuzluğunda hızlı

Bazen düz bir zeminden
Bazen yüksek kuleler üzerinden
Ama hiç durmadan düşerler.
Acımasızca.
Gözlerinin önünde.
Sessiz ve derinden.

Şakaklarına yağdıkça kar
Ve beyaza büründükçe saçların,
Hüzün kaplar yorgun çehreni.
Birer birer yok oldukça arkadaşların.

İşte o an;
Daha da bir hız kazanır,
İkişer, üçer, dörder.
Bazen içinde hissedersin düşüp kırıldıklarını.
Şırankkkk diye.


Engel olmak istersin; nafile, gücün yetmez.

Geçer zaman.

Ve bir gün son taş da düşer.
İşte o an kumdan kule üzerine yığılır.
Sonra;
Sonrası,

Bir karanlık ki sorma gitsin!