Herkes var, her şey var, sen yoksun.
Yokluğun var olan herkesi, var olan her şeyi, alıp götürüyor benden.
İçim daralıyor, dünya ne kadar da küçükmüş, sığamıyorum dünyaya.
Kalbim atmayı, ciğerlerim nefes almayı bıraktı senden sonra.
Kalbim aklıma savaş açtı, kalbim tüm dünya ile ilişiğini kesti,
Sevdaya küstü, bedene küstü, ruhum bedenden uçtu,
Herkes, her şey gitti senden sonra.

Ay eskisi gibi aydınlatmıyor gecemi,
Güneş doğmayı bıraktı,
Çocuklar gülmeyi bıraktı,
Muhabbetle içilen kahveler bile,
Muhabbetle içilmedi senden sonra.

Herkes var, her şey var, sen yoksun.


Üzülme!
Kimsenin varlığı dolduramıyor yokluğunun yerini,
İçimdeki hüznü,
İçimdeki kederi,
Dağıtamıyor kimsenin sesi.
Düşlerimde görüyorum,
Bazen bir parkta,
Bazen bir sahilde,
hayalini kurduğumuz ne varsa yaşıyoruz.
Buruk bir mutluluk, uyandığımda yoksun yanımda.

Mutluluk dışında herkes tam, her şey tam, bir eksik benim kalabalıklarda,
Sol yanım atsa da senin uğruna, bazen arıyor gözlerim kalabalıklarda.
Olmadık şeyler geliyor aklıma, herkesi, her şeyi bırakıp uçmak istiyorum mutluluğa.

Aslında her şey, herkes her an senden ibaret,
Düşlemediğim, yazmadığım, özlemediğim bir anım yok sensiz,
An be an aklımda, an be an kalemimde, an be an düşüncelerimdesin.
Diyorum ya, herkes var, her şey var, bir tek varlığın yok yanımda.
Ramazan Teke