ANADOLU’DA
İNSAN
MANZARALARI

Yaşarlardı Anadolu’nun
Kıraç bir köyünde
Kalmışlardı yapayalnız
Köroğlu Ayvaz misali
Çocukları gurbete gidince...

Ne yapsınlar?
İlerlese de yaşları
Vardı, yıllarca çalışmak
Çok çalışmak gibi
Bir alışkanlıkları...

Sabahtan erken kalkardı
Evin hanımı
Belki de öyle görmüştü
Baba ocağından anasını...

Yaşı ilerlese de, kalmasa da
Dizlerinde dermanı
İyi saymazlardı Anadolu’da
Erkeğinden sonra kalkan hanımı...

Ocağa yakınca ateşi
Soluğu ahırda alırdı
Sağardı davarını ineğini
Sütü kaymağı hazır ederdi...

Otururlardı sofraya
Allah ne verdiyse
Hiç şikâyetleri olmazdı
Kader der şükür ederlerdi...

Şimdiki gibi yoktu akıllı telefonları
Arar bulurlardı kasabada postacıları
Mektup gelmişse çoluk çocuktan
Bir kat daha artardı mutlulukları...

Belki de birçoğu
Kurgu zanneder bunları
Hep birbirine benzer
Anadolu’da insan manzaraları...

Salih KOÇ
18 Kasım 2017 / İstanbul