Ölüm diken gece…
Latife yapsaydı keşke şiirler
Muhtevası ömrün
Batar derinden ince ince.
Usul bir acı beklemede
İbresi yüreğin düşüşte
Kanatlanan hicvi aşkın
Top yekûn firarda nice bulut
Umut yüklenip devinen yüreğin
Metruk ikbali
Belki de göğüs geren ömre.

Tümden gelen bir hezeyan
Mağlup gelmiş yasında kürediğin
Sevdiğin kadar içinde devindiğin
Bir hece ki çıkmazda
Bir hazan ki bitmek bilmeyen
Nisan belledik günü de
Topladık rahmeti
Haşmetli Nisan tasında
Öğün atladığımız ne çok hurafe
Yansız sevdiğimiz nasıl ki tek gerçek
Allah katında.

Küsen varlık
Kürediği kadar günü
Künyesinde saklı umudun
Fevri mevsimin de son demleri
Verilen hüküm resmetti düzeni
Göğe otağı kuran kuşlar
Tünedi bir bir asılı mendireğe
Görünmezin şavkıyla dirilen gecede.

Payidar nice isyan:
Af eyle Rabbim
Yeter ki tuzağına düşmeyelim iblisin
Hangi lanetse yol kesen
Kesmeden da umudu rahmetten
Vardır elbet hikmeti
Metanet yüklü gövdesinde evrenin
Azığa alıp da hayalleri
Bir düş çukurunda debelenen
Gerçek addedilip de
Hayallerine yenik düşenler
Solmadan feri dirayetin.

Asılı kaldığım o sancak ki
Bin bir zarafetle tebessüm eden meleklerin
Asasıdır yürekten yüreğe geçen
Varlık ne yeknesak ne kibirli
Hiçliğin muadili elbet savuşturduğumuz gözyaşı
Andıkça Mevla’yı
Varsın bitmesin cihanın derdi külfeti.