dalgaların kıyısında
bir merhamet gibi beyaz elleri ile
uzun kara gecenin saçları




dağılmış
ve hırpalanmış ıhlamur kokusu gibi
derin derin gün batımı



öyle güzel ki gözleri
bir kedinin sanki gülüşleri saklı
kanatları gibi yalnızlığın üç renkte bir katre




sığmıyor görüyorum köpük köpük
nazlı ellerde dikilmiş yeşil oyalı mendil
nazlı nazlı yürüyor bırak uyandırma çakıl taşlarının derinliğini




yapraklar örtüyor bak
ellerinde hep güneşin yanılgıları
ve yüzünde kırmızı elmanın donukluğu



yağmurları dizlerinden düşüyor
bir denizin ela olan yamaçlarına
diri diri düşüyor sesleri yüreğinin uçuşan al yansımalarına




bir sesti ansızın devrilen kölemen
ve buğusunda temmuz sabahının gölgeleri
alın sızı diyordu kafa sesinde yorgun limanları



uçsun istedim yanaklarım şahitti
bir yuvası birde renkleri olsun
bıcır bıcır gökyüzünün parçalı bulutlu zamanlarında



lütfen yavaş yürü kıyılarda
uyandırma denizin çiçeğini
ve öp okşa çakıl taşının yosuna olan aşkını





deri ve gergin rüzgarı da dinle
duyguları alınmamış bir insan gibi
içindeki çocukla konuş o seni anlar



yumuk yumuk elleri
ve tırnaklarına hala beyaz değmemişken
özlüyor hala annesinden kalma o güzel sesleri




yıldızlar bir bir düşer
aynı gülüşlerin denklemi gibi
eteğinde hep mor laleler ve kızıl gül batımları ile




yaslan yüreğinin dik köşelerine
hala özgürsün ve hala yaşamak için devrime
ellerde kına gözlerde gecenin pencere uğultusu




ve yanında direnmek
öyle güzel ki yaşlanmak
ayaklarım denizde gözlerim ise derin yalnızlıkta



tutma çakıl taşlarını
bırak uyusun deniz
mavi çocuklar gibi güzel uykusu...