Ne çok yalnızım
Şehirlerde kendime misafirim
Sokaklarda tek başına sönük lamba
Yüreğimi uzak diyarlara bırakmışım
Kendi ruhuma gardiyan olmuşum
Denize bakmak romantik gelmiyor bana
Yalnızlıktan üşüdüğümü bilirim
Hobi için balığa çıkanlardan değilim
Yalnızlığımı, balıklarla paylaşırım
Efkar için rakı içmem...
Yüklediğim hüznü dökmek için içerim
Mezem yalnızca umut, bir dilim de sen
Ezberimde çocukluğum, biraz da özlem
Sövmeyi bilirim, sevmeyi bildiğim kadar
Tanrılara inanmam...
Bir tek söze, bir de gülen gözüne inanırım
Eski Mısır tanrılarını bilir misin?
Hepsi hayın çıktı...
Ne çok yalnızım...
Buralara ait değilim galiba!
Sınırları çizilmiş ülkeleri reddediyorum
Tel örgülü bahçeler bana zindan
Ağrı’da, tendurek dağı
Roboski’de, katliam
Belgrat ormanında meşe ağacı
Sivas’ta, ozanın sazıyım.

2 Temmuz 2020
Hüseyin Taşdemir