Sözcükler yetmiyor ki bu aşkı anlatmaya
Vuslat kapıda derken yürekte yara sevda.
Yetersiz sanki gücüm kulağın çınlatmaya
Sakin olmak ne mümkün, benimki kara sevda.

Boşuna değil elbet bunca dert bunca çile
Sabır taşı olsaydı mutlak gelirdi dile
Aşk düşmüşse yüreğe yaşar mı orda hile
Sakin olmak ne mümkün, benimki kara sevda.

Ne olup bitti ise yazıyorum bunu bil
Kurulan tuzakları bozuyorum bunu bil
Bunun için feleğe kızıyorum bunu bil
Sakin olmak ne mümkün, benimki kara sevda.

Dönüşüm yok bu yoldan derdim dağdan aşsa da
Gitme aşkım diyerek ardım sıra koşsa da
İçimde coşkun nehir dolup dolup taşsa da
Sakin olmak ne mümkün, benimki kara sevda.

Sevenlerle paylaştım ekmeğimi aşımı
Ağlamaktan usandım gizleyip gözyaşımı
Nerelere gideyim alıp dertli başımı
Sakin olmak ne mümkün, benimki kara sevda.

Leyla’yı bilmez misin gülmeyi umursamaz
Uğrunda yanmadıkça kalmayı umursamaz
Kavuşmak yoksa sonda ölmeyi umursamaz
Sakin olmak ne mümkün, benimki kara sevda.

Leyla İnan
(İstanbul - 09.06.2020 - 16.25)

*ŞİİRİME İÇTEN YORUMUYLA CAN VEREN CANIM ARKADAŞIM DR.SEMRA GÜVENÇ’E İÇTEN TEŞEKKÜRLER