Aşkın küfesiydi şiar edindiğim
Nazlı çeşmesi şiirlerin
Aşina olduğum aşka dair
Bilinmezi hicvettim
Çamlıca tepesi.
Kaç adımda çıktımsa o yokuşu
Kaç hazanda devrildiyse içimin dokusu
Dokunulmazlığında şiirin
Bir nazire bir de nezaket gösterdiğim
Milyonlarca imge
Zaman zaman kendime teessüf ettiğim.

İdamesi aşkın ne zarar ne ziyan
Bir de hulasası gözlerimin
Yeşile çalan bir acı neminde saklı
Olsa olsa izahı bu yokuşun.
Hala İstanbul’um hala aşina yollarına
Aşkın da kürediği şiirler
Şükürler olsun ki yolum dümdüz
Sapmadığım kadar da sarıldığım
İlahi Aşkın huzurunda.

Sevdalısıyım şehrin ve şiirin
Bazen kızgın olsam da
Gülümseyebildiğim kadar şirin:
Telaffuzu mu yüreğin?
Ne sen sor ne ben söyleyeyim:
Varsın serileyim dizelerine
Emsalsiz düşlerimin:
Düşmediğim kadar gözünden
Düşen yaşa da minnettarım hani
İrkildiğim, yandığım, yastayım madem
Bil ki silip götürecektir acımı yüreğinde
Saklı tuttuğun meltemin de tahayyülü
Düşerken yoluma iklimin rahmeti gibi.

Bu gün Haziranım
Yarına varacaksam
Allah kerim.
Lanetin uzağında ve aşkın ufkunda:
Bir med-cezir ki
Dalgakıranların nezdinde
Satır satır duygular kazılı kalıbımda.
Göğün mahremi yansırken satırlara
Melankolik geceden de taşarım hani
Huzur ve mutluluğa esir düştüğüm
Düşündüğünden fazla
Kani olduğum bir teselli.

Ruhun tecelli ettiği
Bulutların yuvalandığı içimdeki düş küresi
Latif yürek atarken hırçınca
Elbet tek düşüncem:
İlla ki Rabbime varmak
Bil ki şiirin de saklı şifresi
İçten sevmelerin meali nasıl ki yansır
Seyyah varlığıma.

Günüm, güneşim, sevdalı şehrim…
Tökezlediğim hazanda illa ki
Bahara ve aşka meylettim.
Huzurunda Rabbimin
Bir şiir de değil tek kürediğim
Bir manzume ki bir de mizansen
Yüklü göğün meltemi
Savururken şiirin perçemini
Nemine aşığım gök kubbenin
Sarmalında tuttuğum yeminlerin
Ben ki en baştan beri:
Sadece aşka meylettiğim.
Nazarında yerin göğün
Esaretim varsın saklı kalsın
Deviniminde yürek sesimin
Yaşadığım kadar da sevmektir mealim.