Terzili’yle Sarıkaya arası,
İki adım Kara Yakup şurası.

Kanak Boğazının küçük bir köyü,
Ta Orta Asya’ya dayanır soyu.

Herkes tarla tapan çalışır durur,
Yazın sıcak kışın ayaz kavurur.

Kanak’ın ayazı vurur yüzlere,
O ırmak çok şeyler söyler bizlere.

Kara Yakuplu’dur Hat(i)ce Ana,
Özünden sevdalı aziz vatana.

Kazandığı alın teri emeği,
Yavan ekmek bulgur aşı yemeği.

Tüm kazancı bini bulmaz senede,
Huzurludur Hatçe Ana yine de.

Kendi hallerinde yaşar giderler,
Hakk’ın huzurunda niyaz ederler.

Aman vermez kötülüğe töresi,
Dört tane oğlu var ciğerparesi.

Özü doğru yiğit Osmanlı kadın,
Unutulmaz asla dillerde yâdın.

Bir savaş çığlığı sardı dünyayı,
Bindokuzyüzonbeş bir bahar ayı.

Gelibolu alev alev yanıyor,
Annelerin yürekleri kanıyor.

Ateş düştü her ilçeye her köye,
Seferberlik vakti herkes cepheye.

Hatçe Ana Hasan’ını alladı,
Allah için kurbanını yolladı.

Bir başka yuvadır asker ocağı,
Belli ki burası vatan kucağı.

Sırrı Bey teftişte gördü Hasanı,
Kınalanmış saçlarının bir yanı.

Dedi nedir saçlarında bu kına,
Merak ettim sormak istedim sana.

Anam yaktı bilmem sebebi nedir,
Herhalde bizlerde töre böyledir.

Bilmiyorsan mektup yaz sor anana,
Saçlarında farklı duruyor kına,

Utandı da Hasan benzi kızardı,
Hasan köye nasıl mektup yazardı.

Yazı yazmasını bilmez ki Hasan,
Ah komutan Hasanı bir anlasan.

Mektup gönderdiler Hatçe Anaya,
Ermek için kınadaki manaya.

Nedir saçlarımda bu kına Ana,
Bir şey diyemedim ben komutana.

Mahcup oldum çok utandım be Ana,
Niye yaktın bu kınayı de Ana.

Bana şimdi bir hoş bakıyor millet,
Ne olursun cevabını tez ilet.

Gözlerinin önü biraz puslandı,
Hatçe Ana Hasan’ına seslendi;

Ey gözümün nuru canım Hasan’ım,
Mutluluktan titrer şimdi her yanım.

Vatan sevgisinden yanar içimiz,
Ne olmuş ki kınalıysa saçımız.

Küçücüktün ninnilerle uyuttum,
Vatana asker ol diye büyüttüm.

Cephelerde ecdadına layık ol,
Ya şehit ol ya gazi ol ya da öl!

Bizim köylü kına yakar kurbana,
Canım kurban olsun Hasan’ım sana.

Köyümüzün kurbanısın vatana,
Minnettarız yavrum hepimiz sana.

Hatçe Ana mektubunu pulladı,
Gözyaşıyla Hasan’ına yolladı.

Sıtkı Bey mektubu okurda birden,
Sanki Hasan onu sesler kabirden.

Emreder çağırın Hasanı gelsin,
Ne imiş kınanın sırrını bilsin.

Döner aramaya giden askerler,
Komutanım Hasan Şehittir derler.

İkinci bölüğün bütün erleri,
Hakka yürümüşler geceden beri.

Sıtkı Bey hislenir oturup ağlar,
Çanakkale ruhu döşünü dağlar.

Çanakkale geçit vermez düşmana,
Eksik olma var ol ey Hatçe Ana.

Haçlı ordusunun tüm emelleri,
Boşa çıktı kırılınca elleri.

Şehit Hasan’ımın cebinden çıkan,
Ufak bir kâğıttı düşmanı yıkan.

Okudu komutan kanlı kâğıdı,
İşte budur Hasanların ağıdı.

“Anam yakmış kınayı adak diye,
Ben de vatan için kurban doğmuşum.

Anamdan Allah’a son bir hediye,
Kumandanım ben İsmail doğmuşum.”

Kınalı Hasanlar Yiğit Hasanlar,
Onlardır tarihe parmak basanlar.

Binlerce Fatiha şehidim size,
Şefaat eyleyin ne olur bize.

Soyuduru böyle dedi ağladı,
Bin minnetle sözlerini bağladı.

Ankara-14.06.2020
Ümit Zeki SOYUDURU