0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
496
Okunma
Sonbahar akşamı sobasında kestane pişen ev gibidir aşk,
Yükselen apartmanlarda reklam olan ilişkilere inat,
Korumuş bütün samimiyetiyle doğallığını,
Dışardan bakılınca ucuz ve unutulmuş
Ama içinde mutluluk ve huzur saklanmış.
Sanki genetiğimiz değil ruhlarımız değişmiş
İlk başta doğallığına inandırabilen,
Sonra kokusuz tatsız kelekler olmuşuz.
Ne güven çekirdekleri tekrar yetişmiş
Ne de özenle yazılmış şiirlerimiz.
Muhtaç edilmişiz eski ozanların sözlerine
Unutmuşuz sevgimizi özelce dillendirmeyi
Tek unuttuğumuz dillendirmek olsa keşke
Sevmeyi de unutmuşuz sevilmeyi de
Ne bir mısra şiir yazan mecnunlar olmuşuz
Ne de o mısraya gözyaşı döken leylalar...
5.0
100% (2)
