Ey Leyll


Söylesene ey hüzün nağmelerini cırcır bòceklerine söyleten leyl!...
Kimler seni dinliyor...
Bir nefes olan ömre kimler elbise biçiyor...
Neden kimsesiz siyahlar yetimleri okşuyor...
Ağlamayın sessiz sözsüz duvarlar, içerde masumlar var...
Birde karıncanın avucundaki dualar...
Ezanı bekler ruhum duraksamadan
Ah bu yalnız haşyet! en çok beni yaralar...
Ağarsın artık gökyüzü gazze’de de yetimlerim var...
İltica ediyor Arz’a çaresiz yakarışlar...
Durma! belki vakti saatidir naz’ın,
Seven sevdiğine kıyamaz ki budur esması hakk’ın...
Şehadet etsin yürekler, uyansınlar sabaha,
Ezan-ı muhammed-i çağırıyor salat’a...
Ya Rabb ebede dek sana olan niyazım...
Emanet can’ı, iman ve Aşkınla dergahına salayım...
Razı ol bu mücrimden, eyleme başıboş,
Nakşeyle ruhuma ilmek ilmek kemali,
Vuslatta göreyim nur’u cemali...