Bir zalimin derdini çekmekten, bitap düştüm.
Dert çekerken, ham idim piştikçe piştim.
Bu üç günlük fani dünya hayatında,
Mutlu olmak isterken, canımdan vazgeçtim.

Bir zalimin derdini çekmekten, dünyam karardı
Katran karası saçlarım ağardıkça ağardı.
Gücü kuvveti yerinde dağ gibi babayiğit iken,
Soldu betim benzim sarardıkça sarardı.

Bir zalimin derdini çekmekten, mecnunlara döndüm
Zifiri karanlıkları aydınlatan ışıktım söndüm.
Envaitürlü gam ve kasvetleri,
Kemlik bilmeyen sevdalı gönlüme gömdüm.

Bir zalimin derdini çekmekten, çar naçar oldum.
Sevgi ve muhabbet yerine kin ve nefretle doldum.
Kalabalıklar içinde,
Dert ve sıkıntılarımla baş başa kaldım.

Bir zalimin derdini çekmekten, içmeden sarhoşum.
Bin bir türlü nimetler içinde olmama rağmen, kalben na hoşum.
Bu emanet can bu tende durdukça,
Aşk ve şevkle devam edecek, sabır yolunda koşum.

Bir zalimin derdini çekmekten, bitti kalmadı mecalim.
Yamanların en yamanı oldu hal ve ahvalim.
Hayatın inişli çıkışlı, dikenli çamurlu yollarında, Meclislerde oldum kendimi savunmayan bir alim.

Bir zalimin derdini çekmekten, azaldı gözlerimin feri.
Mahir olmama rağmen, kazanamaz oldum hiçbir zaferi.
Ne zaman çıktıysam er meydanına,
Mağlup oldum her daim, yenemedim hiçbir neferi.

Bir zalimin derdini çekmekten, kaçtı ağzımın tadı tuzu.
Tesir etmez oldu yüreğime, muhterem veli zatların usu.
Her türlü fedakârlıkları, aşk ve şevkte yaptığım, en yakınlarım,
Kurdular gönül yollarında her türlü pusu.

Bir zalimin derdini çekmekten, kalmadı yaşama hevesim.
Bağırıp çağırmaktan kesildi soluğum sesim.
İnsanlığa giden yollarda koşmaktan yoruldum,
Astım hastaları misali zar zor alıp veriyorum nefesim.

Bir zalimin derdini çekmekten, bereketli gönül tarlalarım çoraklaştı.
Çektiklerim yıldırım hızıyla asumana ulaştı.
Keşke her gün sıcaklarda karın tokluğuna çalışan bir ırgat olaydım,
Yeter ki, bende mutlu çiftler gibi sevdalı gönlüm coşaydı.
10/Haziran/2020
Bu şiirimi çocukluk arkadaşımın rica üzerine yazmışım