Bir şiir okudum gece düşümde
Ve sen gel diyorsun bana
Ah bir bilseydin haller nice…
Bahçemizi sarmaşıklar sarmış
Otlar biçilecek, yeni fidanlar dikilecek
Toprak çapalanacak
Can suyu verilecek
Oysa benim önümde sarp dar geçitler
Halime titriyor yaprak
Ve sen gel diyorsun bana

Sensiz tadı yok şekerli kahvem
Dalda bir kuş umut türküsü söylüyor
Karlar erimiş yollar kaygan
Ay ışığı geceden sarhoş
Gözümde yükseliyor sisler
Ve sen gel diyorsun bana

Bir ağıt sesi çınlatıyor kulağımı
Çobanın dilinde nağmeler inliyor
Ağlıyor durmadan çan sesi
Aç kurtlar hiç susmayıp uludular gece
Belli ki sürüde hasar var
Ve sen gel diyorsun bana

Bir işaret fişeği yazmalıyım taşlara
Kazımalıyım halleri şiirle
Yontmak gerek yalçın kayalıkları yontmak!
Kalbim dinamit gibi çatlamaya atıyor hazır
Parçaları şarapnelden bir ok!
Ve sen gel diyorsun bana

Rüyadan uyandırsaydı horoz sesleri
Yaksaydı güneş zamanın takvimlerini
Sevişseydi gece boyu akrep yelkovanla
Kuş cıvıltılarıyla beslenseydi bebekler beşikte
Yağmur olup yağar, olurdum fırtına...
Ve sen gel diyorsun bana.