Şöyle bir düşündüm de “neye şiir yazılmaz?”
Konu yoksa aslında, boşa şiir yazılmaz.
Kurumuşsa vicdanlar, akmıyorsa gözyaşı,
Duygu yoksa yürekte, taşa şiir yazılmaz.

Göçmen kuşlar havada yol alırlar beraber.
Bu dünyada haybeye yükselenler muteber.
Kanadı var ve lakin kullanmaktan bihaber
Uçmasını bilmeyen kuşa şiir yazılmaz.

Şiir gibi görünür tüm mahlukat doğada,
Hayat gelip geçiyor bin türlü dağdağada
Beylik prim yapıyor, itibarsa ağada
“Kokuşmuş cenazeye” leşe şiir yazılmaz.

Yaz gelince açılır yüreklerde çiçekler,
Şakakları bir başka meşgul eder pürçekler.
Sarkıtlardan azade kalır ise saçaklar
Üşütmeyen mevsime, kışa şiir yazılmaz.

Bir kafiye dizerek, can verince sesine,
Halel gelmez eserin manasına, süsüne.
Garibin hayaline, “hevâ vü hevesine”
Yer vermeyen umuda, düşe şiir yazılmaz.

Durma yaz çekinmeden, alın teri emeğe,
Şiirler, uygun gelir kestirmeden demeğe.
Gidilmez ki davetsiz ne düğün ne yemeğe
Gönülsüz pişirilen aşa şiir yazılmaz.

Yürekten istenirse, gerçekleşir muratlar,
Hemen bulur karşılık, duyulur hep feryatlar.
Söylemeye ne gerek bilir bütün ırgatlar
Besmelesiz başlanan işe şiir yazılmaz.

04.06.2020/Konya