1
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
636
Okunma
Kimi umutlarını yitirmişti gözyaşlarıyla
Hüzünlerini gecenin ellerine bırakmıştı
Karanlığa giden yolların son yolcusuydu belki de
Denizsiz yelkenler açılmıştı kedersiz gülüşlere
Çıkmaz bir labirentti, hayat çemberi de
Kaybedilen tüm inançlarını
Bir tek insanda bulmaktı, aramadan
Şehirler boyu yalnızlıklar sürüp gitmiş
Vaha da susuzluktu, sensiz geçen zamanlarım
Çöllerin, tek bir yağmur damlasına olan hasretiydi
Sana olan hasretim
Yollar çizdim kedersiz gülüşlerimize...
Müzeyyen Sabah
Cevap Yaz