2
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
792
Okunma
Her kalemimde insanlar vardı
Kimisi yaşıyordu, kimisi ölüydü
Umutları gözyaşlarına karışan
Gözyaşları yağmurları dindiren
Rüzgârları susturandı
Kimisi yoktu, düşlerimle süslediğim
Cümlelerimle büyüttüğüm
Kimsesiz bir mezarlıktı şiirlerimse
Olmayan göz renkleriyle boyadığım
Bazen mavi bir deniz
Veyahut doğan Güneş
Gecenin karanlığına özenen gözlerdi bazen de
İçinde kaybolduğum
Dedim ya; kimsesiz bir mezar
lıktı şiirlerim
Terk edilmiş bir şehir gibi...
Müzeyyen Sabah
5.0
100% (4)
Cevap Yaz