ÇAĞRI
Neredeydin sevgili, bunca yıl söyle nerde?
Görseydim düşermiydim, el açarak namerde?
Yediveren gül bitti, selam dediğin yerde;
Senin gibi güzelin, sevdası şandır erde

Ay parçası çehrede, iki kömür karası;
Baktıkça sevda döşer, iki gönül arası
Ah o kiraz dudaklar, en zor yerin burası;
Vuslata kanmayınca, onmaz kalbim yarası

Selviden bir boy taşır, buğday rengi tenini;
İncecikten bir bel var, göremedim enini
O zarif adımların, gövdem olsun zemini;
Aşık maşuğa yaraş, ayıya yakış ini.

Alında bulut bulut, sarkmış siyah perçemin;
Bülbül dilden düşene, kalbin ve ruhun emin
Zerrece kuşkun varsa, bir övgüme bin yemin;
Ya kalbini bana ver, ya da ecelim senin

Sensiz geçen yıllara, artarken her gün kinim;
Ölene seveceğim,adım gibi eminim
Senden muazzez olan bir Tanrım bir de dinim;
Dilediğinden olsun, sadakatle yeminim.

Sen ki bahtına küsmüş, benim bozkır çiçeğim;
O makus talihini, aşkımla biçeceğim.
Ab-ı hayat suyunu, gözünden içeceğim;
Dizlerine düşerek, kendimden geçeceğim.

Bir aşkın sancağını asarken gönül dağım;
Seninle harlanacak, küllenmiş bir ocağım
Şevkinden şenlenecek, ev, tarla, bahçe, bağım;
Ve...seninle solacak, Sonbahar denen çağım

Yarin dili merhemdir, her aşkın sayrısına;
Bir yankıyla şifa ol, bir gönül ağrısına
Haydi uzat elini, bu aşkın çağrısına;
Bitsin ortak çilemiz, bir de mutluluk sına
Kadir KOCA-01.06.2020