--GECEMİN KULPU KIRIK DÜŞÜ--

Zamanın,
Bize ayırdığı saatlerde,
Yalnızlığın hüzünleri emzirdiği anlardayım.
Bir yanım, han hamam,
Bir yanım hazan vurgunu talan.
Küflü tütün,
Vuslatı çarmıha gerilmiş mutluluk..
Aklıma düştüğün anda,
Elim ayağım,
Bastığım toprak,
Aldığım nefes oluveriyorsun.
Sabah çayıma karıştırıp karıştırıp,
Seni içiyorum,
Dudak payı bırakmadan, yüreğimde.
Penceremin kırık camı,
Tahta somyam,
Pusatsız,
Anadan üryan kalmışam oy.
Sahi kaç kuruşa peydahladın yalnızlığı,
Eyy gecemin kulpu kırık düşü.
Nefessizim artık,
Sevdaya küs
Aşk a suspusum.
Tabutlar dolusu ben geçiyor ömrümden,
Sersefil şiir oluyorum,
Yasaklı alfabede dillenen.
Tedaviyi kabul etmiyor artık, sol yanım.
Kırlangıç mevsimi geçti geçeli,
Göçe meğilli bir düşe yatırdım umutlarımı.
Artık cürmüm kadar bile etmiyorum ki,
Yangınım şehrini aydınlatsın.
Kendi kıyılarımı dövüyorum hep.
Yalnız ve hırçın dalgaların
Yakamozlara susayan yanıyım artık.
Güvercinlerim, umuda değil,
Kuzguna yem oldu.
Sesim soluğum sen kesildi hep,
Susmayı öğrenemediğim,
Feryat figan...
Arsız susuşlardayım yine.
Karanlık sokakların,
İzbe kaldırımları.
Kundaklanmış ormanların zifri.
Ben ben gidiyorum.

Emel Bayrak
26/05/2020
01:12