vurmayın vurmayın artık kuşları
barışa tüylerini koklatın
en çok çocukların üstüne yağdı ölümler
secdede hep melekler!




kimyasal bir deneyden farkım yok
ruhum bir deney tüpünde,
yüreğimde yığınların tekliği
bir kara delik sayıyorum varlığımı
ve henüz patlamamış sırlar taşıyorum
bombalardan bir mum alevi
devşirir gibi


hafızamda çözülmemiş sırlarıyla
itilâf inaçlar
ittifak kırıntısında
ey uyurken sarındığım oyuncaklar
koruyun beni dünyaların doyumsuz ilencinden!


keşke yuvasına sürülmüş bir mermi
kuş yuvalarını anımsatsa
gagalarıyla taşıdıkları barıştan vurulmasa
- bana bir kuşun kefen parasını verin -
borçluyuz onlara
savaş artığı ruhları gördüğünde
küsmesinler barışa


ritmi bozulmuş bir dünyanın
nalları arasından
uçurtma uçuran
ölü çocuk cesetleri her yanda
ezgisi yok petrolün,
anne ağıtları dolu dua
elması hatırla,
sömürgelerin yanında rengi kapkara
umursamıyor insanlığını yitirenler
hümanizm esrarında yağmalıyor
barış saydığı rüyayı


veda akıyor çocuk gülüşleri
misketler yağıyor durmadan üzerlerine
çok şey var söyleyecek
sızımı azaltacak gökyüzüne
kuşlardan sûreler gönderen annelerin
oyuncak yüzlü evlatları yanar
oyun parkı bilinen kürede


ah eteğine tutunduğumuz
rahmet
erken ölen çocukların bedeni
toprağın altında bırakılmayacak kadar
cennet!