Parlarken güneş erkenden güne
Alabildiğine geniş semada neşe ki ne neşe
Kararsaydı bulutlar görülmezdi bu ışık
Sığ yürekler taşıyamaz aşkı demedim mi.

Az olan pay büyür, çoğalır bereketle
Sevenin bu zulmü nedendir, ne diye
Olsaydı tüm varımı ederdim sana hediye
Özünden veremeyen bilmez bunu demedim mi.

Düşmanca ve sert tavırlar yıkar yuvayı
Tümüyle bozulmadan onaralım şu davayı
Derince çek içine,saf ve tertemiz havayı
Nefessiz kalırsan, ölümdür bu demedim mi.

Uyku dediğin nedir ki,yeter üç beş saat
Yeterki sen bana etme zalımca surat
Düşene açılmaz mı el,kol,kanat
Saramazsan beni, yiterim demedim mi.

Şimdi çalıyor sitemle, radyodan o içli şarkılar
Gözlerim dalmış ufka,karamsar bakar
Kaldıralım şu enkazı gel, budur bize kâr
Yollar uzundur, üzer seni de demedim mi.

Küçük şeyler için nedir bu öfken,neden
Her geçen an kısalır ömür,gider bedenden
Elleri gül deste,sevgiyle bakmak varken
O haince bakışlar, yürek yakar demedim mi.

Gönül teli ne de incedir bilmez misin
Söyle bana düşman mısın,dost musun
Yarınları açacak kapı sen,yol da sensin
Bendeki sevgin tarifsidi, bitirme demedim mi.

Oğuzhan KÜLTE