Açılışını coşkuyla bir papatyanın ve ötüşünü neşeyle kuşun
Nisan yağmurlarının bereketiyle doymuş, kokusunu toprağın
Işıklarıyla güneşi tanda, canlılık katarken
Şemsiyesiz ve ıssız bir yolda, ıslanmak isteriz.

Birleştiren armoniler enstürmandan, kulak silsin isteriz tutarak ritim
Yoksunluğu bitsin artık şu sevginin, umursamazlıklaraysa yakışır ölüm
Paylaşmayı öğretmek değil mi öncesi, yaşanabilir olsun hayat
Başkalarını da düşünebilen samimiyeti hissetmek, görmek isteriz.

Yetiyor olmalı şu mekan, koskoca yığınlara kolayca
Fazlasını istemenin ne anlamı var, hep kardeşiz ya.
Eğitimindedir yarını insanlığın, ne de önemli
Bizi biz yapan şeyleri, rövaçta görmek isteriz.

Bir ağacın aynı köklerinden renktir insanoğlu
Doğuşu ağlamakladır bu yolun , ağıtla da biter bunun sonu
Özü ne güzeldir onun, işlenesi bir elmas
Renkleriyle zenginleşen farklılığı, görmek isteriz.

İradeleri kıyas götürmez ve en mükemmeli onların
Bunca cömertlikle verilmiş bu nimet, niçin katilidir insanların
Kimler ki onlar, cüretle sürüklüyorlar milletleri ve bizler darmadağın
Aydınlık yarınlar bırakacak o aklı, görmek isteriz.

Heyecanını yaşamak varken doğanın içinde bizler
Kimileri neden tuzak kurar ve de kin besler
Hoşgörmeyi öğrenmek gerekirken, azar kavgalar
Sulh içinde yaşandığımız günleri, görmek isteriz.

Dili, dini,kökeni değil ki önemli, teferruat bu
İnsanların birbirine üstün kılan vicdandır, odur vurgu
Güvenmeyi öğrenmeli yeniden, nedendir bu korku
Vahşetlerin okunmadığı bir tarihi, yazmak isteriz.

Açlıktan ölmesin çocuklar, bu bedel ağır
Sokaklar harabe ise, bunadır kahır
Kimileri görmez bunu, üstelik de sağır
Barbar gürûhlara vicdan, değsin isteriz.

Tüketiyor nimetleri birileri pek ölçüsüzce
Çağımızın en vahim derdidir şu obezite
Kimileri de açlıkla veriyor çetin bir mücâdele
Şükrü ilham edinmiş beşeri görmek isteriz.

Çizilsin sevgiler tuvale, şair de yazsın
Ozanın telinden sevgi, gönle taht kursun
İnsaflılar insafsızı sav dışı kılsın
Hakkaniyetle yaşanan dünya isteriz.

Dileriz ki muştusunu barışın duysun yer ve gök
O zaman can bulur elbette, varlığa yön veren kök
Tebessümler eksilmez yüzlerden, alınlarsa ak
El ele,gönül gönüle yaşamak isteriz.
Oğuzhan KÜLTE