Şubatta çiğdemler çiçek açar,
Soğuklar adım adım kaçar,
Tohum, toprağa kanat açar,
Şubatın tatlı soğuğunda.

Ayaz, dağlara çadır kurar,
Kar kürtlükleri baş çadırı arar,
Su akmaya cesaret bile edemez,
Dağlardan korkusuzca inemez.

Şubat, bağları budat dediler,
İlk cemre, bu ay düşer dediler,
Sonunda ilk cemre düştü havaya,
Baharın kokusu, yayıldı ovaya.

İkinci cemre şubatın sonunda suya düşer,
Köstebekler, sevgiyle toprağı eşer,
Fareler, çayırlıkları yuva için deşer,
Şubatın parıldayan gözleri arasında…

Çocuklar küsküç ile çiğdem kazar,
Çiğdemleri dağıtmak için ev ev gezer,
Soğuklar, bu ayda canından bezer,
Şubatın kucakları arasında…

Bağ, bahçede, tomurcuklar yükselir,
Kırağı, güneş dinlemez sinsice gelir,
Sabırsız çiçeklere ölüm sessizce gelir,
Şubatın karanlık soğuklarında.

Martın ilk haftası, son cemre toprağa iner,
Çiçekler, bayram yapıp aslına döner,
Arılar, böcekler koşup uçtukça düşer,
Şubatın yalancı bakışları arasında…

Şubat hem tatlı, hem de acıdır,
İnsanı, insana bağlayan bacıdır.
Soğuk ayıramaz eti tırnağından,
Karıncayı koparmaz yuvasından.

Şubat seni severim, darbeni asla!
Halka düşman, darbecileri asla!
Halkına açıkça düşman olup da
Batıya kuyruksallayanları asla!

Şubat; seni severim her zaman,
Seninle uğraşanların hali yaman,
Sen de elimden uçtun gidiyorsun,
Giderken elveda bile demiyorsun…
21.02.2020
Yozgat