Görme kendini yüceden yüce
Olurmuş deveden cüce
Akıl kemale ermeyince
Fikir bilenir kılıçtan ince



Var git ölüm var git
Yaşamakla göynümü hoş edemen

Ben ki yeşile sevdalı
Beyazda kirli ve yaralı
Kırmızıya biçilmiş günah
Siyahta yarım ve yamalı
Gri mi klasik ama değil
Mavi de buldum yalanı dolanı
Huzur tek renk doğruda sev hayatı


çıra gibi yanan benim
yakan yandıran sensin
kırık dökük virane olan kalp benim
nalan sensin
aldatılan yalanlar ile avunan benim
masum ve madur olan sensin
suçlu olan benim güçlü olan sensin

dertli olan bu gönlü güzele
derman olan sensin
saçım gibi karışık dolaşık yollarım
dolaştıran dolandıran sensin
ne güzel bir rüyaydı gördüğüm
uyandıran sensin
bir cesed taşıyormuşum sırtımda
Vuran öldüren sensin



Bir nefeslikti ömür geldi geçti
Bendine sığmazdı nehir yıktı geçti
Ne sır verdi ne sel verdi
Karardı gözümde nur aktı geçti


Suyumuz bulanık aksa da durulur.
Sanma bu gönül her güzele kul olur
Biz de güzel tektir tek o sevilir
Zahmetli de olsa geçilir yol budur



Ah kalbim ökseye yakalanmış kuş gibisin.
Ne var bu kadar hızlı çarpacak, az sakin ol.
Nasıl ise bir gün kafesinden uçacaksın.



Gözlerim de bulutlar.
Dilimde bir umutsuzluk türküsü.
İçimde kuşların kanat çırpma arzusu
Hep bir gitme tutkusu uzaklara, çok uzaklara.

Bilmediğim yollar belki beni kucaklar.



Söz oldun mısralara dönüştün.
Acıttın, acımdın en afilli yaramdın
Durmadan kanattın.
Ne tahtım oldun, ne de bahtım.
Yüze bakacak yüz, bırakmadın.

Evrildin çevrildin sonunda hayal olup masallara karıştın.




Eylül’ü seviyorum, hüznümü de

Kimi götürürse götürsün, nasıl savurursa savursun,
ne yandan eserse essin, durmadan yağsın, yağdırsın..
Yinede seviyorum
Tam mevsimimdeyim.
Eylül’üm ben.

Saatler ayrılık
Günler yalnızlık
Geceler hüznümle barışık.



Tut ki; gururdan bir taşsın,
O kalbi o beden nasıl taşısın?

Gözyaşı dolu kahkahalar biriktiriyorum.
Gülüyor kader, sen sakın anlama beni.
Sözün de, nefesin de tükendi.
Yetiş bana hadi!

Sığamadın kabına, bedenin dar geldi ruhuna.
Ağlasan, ağlasan, ağlasan...
Bağırıp çağırsan yırtsan kendini, yolsan saçını ne fayda?


Bursa’m
Karanlık gecelerimin ışığı, gönlümün maşuğu
Kadim dostum, güzel şehrim
Başka şehri sevemem, başka yerde nefes alamam Sende

buldum kendimi, kayıp gençliğimi
İflah olmaz serseriliğimi, sende yaşadım.
Senin ile kuruldu yıkıldı tüm hayallerim.
Ve korkularım..
Kahrolasıca kabuslarım sende yok oldu.
Yüreğimin attığı tek Şehir
Kadınlığım, gururum, onurum..
Yokluğunda kendimde kaybolduğum Şehir
Sevdamsın ulan!
Tutkularım, vurgunlarım, zafer zafer yenilgilerim.
Kimi zaman gitmek isteyipte bir türlü bırakıp gidemediğim.

Yenildiğim, yanıldığım, yüceldiğim Şehir ört beni
Üşüyorum.


dilruba / 2018-2019