Siz değil misiniz asıl ölçü söyleyin
Nasıl bakıyorsanız öyle de görüp anlayın
Ne kitaplar asıl ölçü, ne diğerleri
Kimselere de kefensiz asla mezar biçmeyin.

Anlaşılmadığımız da olur hayatta ve bu üzücü
Sizi öyle bir yere koyar ki bir şamata ve gürültü
Bir anda olursunuz devden bir kale
Ya da ansızın düşersiniz buradan, olursunuz hârâbe.

Çok azıdır insanların sizi tanır ve öyle konuşur
Azımsanmayacak kadarıysa, sözle vurur da vurur
Bu, onların cehaletidir aslında,dışa yansıyan
Gerçekten var mıdır sizi yargısız bir anlayan?

Tanımadan hüküm kesmek ne de berbat bir ölçü
Vakti zamanı gelince bu terziler,sanki görürler öcü
Oysa siz aynısınız ve değişmez ilkeniz
Anlamaya çabalamak var ya, o engin bir,deniz…

Ayarını bilmek ne de gerekli insana, bu ki saygıdan
Anlaşabilirler dinlerler ise, uzak kalınır kaygıdan
Selamlar var ya kullanmalıdır onları durmasın ayyukta
Huzuru bulmak kolaylaşır böylece,şu yaşanan boşlukta.

Kimseleri asla görmemeli hâkir,bu ne çirkinlik
Fıtrata da uymuyor kullardaki bu caka ve rezillik
Kendini iyi bilenlerden olur elbet her adımda güzellik
Yağar böyle zamanda nurlar,aksın coşkuyla yere
Tartımı anlar insanlar belki darılmaz yine.

Ne şapkasına takılır insanın, ne yürüyüşüne
Bunları da Yaradan vardır der, bakar işine
Diliyle olmaz zelil, ölçüyü bulan
Ona hakim olmayanın sonudur hüsran.


Oğuzhan KÜLTE