(amazon olduğum doğrudur da, uğrunda savaşmaya değecek kadar
kutsal bir aşk mısın, bütün mesele bu)

Geç kalmış şiirler gibisin
Ben karalamıyorum, sen okunmuyorsun.

Notlarıma düşüyorum seni
Kırmızı ile yazılıyorsun, söz gibi kazınıyorsun ömrüme
Ama yazım hiç bir zaman okunaklı olmuyor.

Başımı otobüsün camına yaslıyorum
Dalıp gidiyorum bir an
Sonra yolu, yağmuru seyrediyorum uzun uzun..
Yol gidiyor, ben kalıyorum ardımda
Gök ağlıyor ben
Kaldırıp başımı bakamıyorum bulutlara
Öyle işte..

( Balıkesir 5 aralık )

Yollar bozuluyor, niyetler halis
Hiç bir çukur, su birikintisi
Yağmuru sevmeme engel olamıyor
Külfet olamıyor rahmetin daneleri
Buna değiyor, değiyor bize
Sonra öpüyorum her damlayı
Saygı ile uğurluyorum evrene.

Rüzgârlara kapılmış yapraklar misâli
Yanını yönünü şaşırıyor ruhum
Yağmurlar ah, yağmurlar
Umudum.

(belki durulurum)

Eskiden daha güzel severdim
Bir gün herkes değişir, her şey değişir
değişir dünya..

Kader zorlamıyor mecbur ediyor
Kahramanı olmadığım masalların
sonu hep mutlu bitiyor.

Seni sevmekten değil, bizden vazgeçiyorum
( unuttuğun gibi unutulmuyor)
Değişmeyen tek şey kaderim oluyor.

//..Haydi kapat gözlerini
ben beklerim hayâllerimi
Varsın tutmasın ellerin ellerimi
ayazlar da kalmayı da severim
Gözlerin vursun yeterki beni
o gözlerde ölmeyi de bilirim..//


Yıkıldı gönlümün aşk duvarları
Sağa çek Dünya
İnecek var!



Dilruba / Aralık 2018