Kimse hatırlamaz seni
İçinden bir gemi kalkar uzaklara
Alabora olur denizsiz dalgasız varlığın
Gittigin her limanda yoktur aradığın
Keşfe çıkmış kaşif gibi dolaşırsın okyanuslarda.

En çokta sessiz adalara demir atarsın
Her an bulacakmış gibi bir hisle
Yüksek kayalardan seyredersin denizi
Dalgaları sayarsın.

Bir, iki ,üç, yedi dalga vurur,yedi dalga,
Bir süre sakinleşir deniz sonra
Çekilir gidersin o küçük barakana
Artık denizlerde kesmez olur seni
Yadırgamazsın kanıksarsın yerini
Razısındır artık kabul edersin yenilgiyi.

Küçük bir bahçe kurarsın kendine
Zebzeler, meyvalar, zamanıni alır
Kimseler bilmez yerini
Zamanın önemi kalkar, toprak oyalar.

Açıkta sallar gemini dalgalar
İlgini çekmez olur yeni kıyılar
Kabul ettiginde yenilgiyi
Hiçbir zaman ulaşamadığın beklediğini
Çekersin içine tadımlık mevsim gibi

Artık denizi bile seyretmez olursun
Kurur bahçendeki zebzeler
Kurur gözlerin
Ve daldığın her nereyse
Yük olur, acı verir bedenine
Yanlızca kuş sesleri duyarsın tepende
Yanlızca huzurlu bir ölüm beklediğinde.

Yeniden belirir hayel, mayel, özlemlerin
Geldim der dikilir karşında
Geç kalan dileklerin arzularını yakarda
Sonsuzluğu çağrıştırır bakınca
Kapanır gözlerin
Tek başına..




Mustafa Yaman
16 mayıs 2020