.
Neden geri kaldık... akıl çağında
Bilgiyle bakacak gözümüz mü yok...
Neden acze daldık... idrak bağında
Düşünce dökecek özümüz mü yok...
.
Sonu fos, ihtiras yüklü düşlerin
Ön-ayak olduğu bütün işlerin...
Yalanı, yanlışı büyük başların
Başına kakacak sözümüz mü yok...
.
Hakikat harında kavrularaktan,
Hürriyet yelinde savrularaktan,
Hamlıktan kemale evrilerekten
İnsanlık ekecek yazımız mı yok...
.
Taklitten ibaret olan imanda,
Hurafe çöplüğü kalbi viranda...
Sadakat hazzıyla solan vicdanda
Şerleri yakacak közümüz mü yok...
.
Cahilin paslanmış masallarından,
Hayalle süslenmiş misallerinden...
Kalıba dökülmüş his hallerinden
Usanıp, bıkacak sızımız mı yok...
.
Din-iman satarak safa sürenin,
Her derdi, kederi kader görenin...
Batılı, doğulu bitin, pirenin
Canını sıkacak tezimiz mi yok...
.
Marifet, beceri artık beyinde,
Günbegün küçülen dünya köyünde...
Kuralı us gücü olan oyunda
Aslara çakacak kozumuz mu yok...
.
Şuurla seçilen güzel hallerle,
Muhabbet saçılan tatlı dillerle,
Mazluma açılan müşfik ellerle
Sevgiler dikecek bezimiz mi yok...
.
Sellerin dağlardan akışı gibi,
Direnen bentleri yıkışı gibi,
Türk’ün Ergenekon çıkışı gibi
Dogmadan çıkacak dizimiz mi yok...
.
İlham alıp bilim denen güzelden,
Özgür akla dönmek gerek tez elden...
İlkel bir kabile gibi ezelden
Ebede akacak izimiz mi yok...
.
Veli BOSTANCI (Ankara, 2020)