Biliyorum gülüm gelmeyeceksin
Gölgen kuşatmayacak bir daha
Dicle yıkıntılarını
Deli Fırat’ın bulanık suları yansıtmayacak bir daha
Baktığımda gözlerime gülcemalini
Karışmayacak gül kokun Yurdumum melten esen rüzgarlarına
Esmeyecek bir daha yüzüme

Üryan kalacak hayallerim
Bir sabi gibi anadan üryan
Boynu bükük kalacak sevmelerimin
Tenhada sinmiş yetim misali
Akibetine razı gelecek belkide
Şu meftun yanım

Biliyorum gülüm gelmeyeceksin
Sensiz koyacaksın gönül ocağımı
Adımlamayacak bir daha şehrimin
Çorak coğrafyasını yürümelerin
Senden sonra doğacak güneşlerin
Anlamı olmayacak nezdimde
Yağan bahar yağmurlarından sonra ki
Gök kuşaklarının da

Sonrasında isyankar benliğimin
Günahları sevişecek kelimelerimle
Serkeş davranışlarıma uyarak
Lugatım yok edecek Ahiret’imi
Derbederliğim haydutluğa soyunacak
Hiç sayacak bütün iyi yanlarımı
Damağım arakla tanışıcak kim bilir
Teselli edecek ruhumu aklımı sızdırdıktan sonra

Biliyorum gülüm gelmeyecesin
Karanfiller koymayacağız beraber Mem ile Zin’in kabrine
Ziyaret etmeyeceğiz beraber
Aşıklar anıtını
Endamının süzülmediği toprakları kurak kalacak
Botan’ın ve Cize’nin
Konmayacak pencerelerine güvercinler
Mardin’in

Gelmeyeceksin ve susacak bütün bülbüller
Solacak çiçekler nefesinin değmediğinde
Yıkılıcak belkide damı çürümüş bu hanem
Yanlızlığımda
Mezarım okur kim bilir
Bu otağımız bellediğim

Biliyorum gülüm
Gelmeyecsin
Gidenler geri dönmüyor işte

Mehmet Kılıçel