Kim kusur görmüşse bilmem neyimi?
Bir lakap takarak rencide eder,
Gizlemem kimseden hiçbir şeyini,
İçim dışım aynı, demem kim ne der.

Hiçbir zaman bozmam doğru duruşu,
Paylaşırım bana uyan görüşü,
Baktım karakterin etmez kuruşu,
En acı şekilde kimliğin biter.

Çok değer veririm, sever sayarım,
Bozulana kadar kasten ayarım,
Taşı gediğine öyle koyarım,
Dersin ki görmedim böyle bir heder.

O yazdığın gizli sinsi yasın mı?
Yoksa yüreğinde çıkmaz pasın mı?
Karakterindeki değer hasın mı?
Her neyse sil gitsin demeden yeter.

İstersen silme de bir başlat çengi,
Gör o zaman kimin karadır rengi,
Vallahi bırakmam yaşam ahengi,
Hayatın boyunca pisliğin tüter.

İçi haset dolu kıskanç her kişi,
Dürüst görünerek kıskanır leşi,
Böyle sinsiliği yemez erkişi,
Çaktım mı olursun beterden beter.

Seni şiir diye öyle yazarım,
Öyle bir kazarım öyle bozarım,
Dersin dünyam oldu azap mezarım,
Yolun cehenneme son sürat gider.